ชาวดิน ออนเน็ต

***อนิจา วาสนา ไพร่***

เรียกร้องเถอะ ร่ำหา กันให้ตาย
เคยบ้างไหม เคยได้ สิ่งที่หวัง
กราบแทบเท้า ติดดิน ร้องเสียงดัง
มีสักครั้ง บ้างไหม ใครเมตตา

สิ่งที่ขอ รอมา กี่ชาติแล้ว
ไร้วี่แวว สิทธิ ที่ใฝ่หา
เป็นแค่ไพร่ เขาชี้ เป็นอีกา
อย่าได้มา ร่วมหงส์ ดงผู้ดี
ร้องขอมา กี่ปี กี่ชาติแล้ว
ก็ไม่แคล้ว โดนด่า ฆ่าทุบตี
จากปู่ย่า มาถึง ทุกวันนี้
ถูกย่ำยี ไล่บี้ ให้จำนน
ตายแล้วสิบ เกิดใหม่ ได้เป็นแสน
แต่ขาแขน ถูกตรึง ด้วยเล่ห์กล
แล้วเมื่อไหร่ สิ่งนี้ จะหลุดพ้น
รับกฏโจร กฏหมาย ไร้ปราณี
อนิจา วาสนา ชะตาไพร่
ถูกใส่ร้าย กล่าวหา ว่าบัดสี
ทั้งหมอบกราบ ก้มไหว้ อย่างภักดี
แพ้วจี คนโฉด โป้ปดลวง
คงถึงครา แล้วหนา บรรดาไพร่
แม้ร่ำไห้ ร้องขอ ก็ช้ำทรวง
เขาไม่แล พวกเรา ไพร่ทั้งปวง
ต้องวัดดวง ทวงค่า ความเป็นคน


โดย ยรรยง ลูกชาวดิน

7 / มีนาคม / 2553
........


วันอังคาร, ตุลาคม 07, 2551

เบื้องหลัง"ขาที่มองไม่เห็น"พันธมิตรบุกยึดรัฐสภา ยังมีอะไรที่ ประชาชนไม่รู้อีกไหม ที่จริงคืออะไร

ภาพนี้ก็ยังเป็นปริศนาและต้องรอการตรวจสอบของ จนท.
*** สิ่งหนึ่งที่ อดคิดไม่ได้ ว่าเหตุใด แกนนำกบฏพันธมิตร จึงเดินเกมแบบนี้ หลังจาก พล.ต.จำลอง ศรีเมืองและ นายไชยวัฒน์ สินสุวงศ์ โดนจับ ต้องลองคิดกันไว้บ้าง ว่ามีอะไรแอบแฝง
คิดไม่เหมือนคงไม่ผิด แต่ผิดที่การกระทำมากกว่าครับ แล้วทำอย่างไรถึงไม่ผิด ตัวของแต่ละคน ต้องสำนึกผิดชอบชั่วดีเอาเอง .หมอพรทิพย์พูดถูกครับ แต่ครั้งนี้พันธมิตรประกาศแล้วว่าเป็นสงครามของพวกเขา คำว่าสงคราม ความสูญเสีย และเสีย สละ ย่อมมีแน่ในความคิดของคนที่มีอุดมการณ์ แต่ต่างทางความคิดกัน คิดเห็นเหตุการณ์นี้แล้วลองคิดถึงคนที่มีอุดมการณ์ฝ่ายอื่นๆบ้าง วันนี้มีคนบอกว่ามีคนขาขาด แต่หลายฝ่ายยังต้องค้นหาความจริงว่า สาเหตุมาจากอะไร และ ฝ่ายไหนทำ หรือสร้างสถานะการณ์ ..... หยุดชั่งใจคิด แล้วย้อนอดีต นึกถึง ลุง นวมทอง ไพวัลย์ ที่ขับแท็กซี่ชนรถถัง แล้ว โดน ทหารเยาะเย้ยว่าแค่สร้างภาพไม่มีใครยอมตายเพื่ออุดมการณ์ได้จริง แต่ ลุงนวมทอง ก็ผูกคอตายเพื่อยืนยัน อุดมการณ์ ภาพกับเขียนจดหมาย ลาตายโดยบอกว่าเกิดชาติห้าคงจะไม่ได้อยู่ภายใต้การปกครองของพวกเผด็จการอีก นี่คือสิ่งที่เราต้องเอามาคิดเหมือนกัน อย่าอิงแต่กระแสปัจจุบัน

1 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ20 ตุลาคม 2551 เวลา 23:46

    ไอ้..อี..ตัวไหนที่อยู่เบื้องหลังพาล(ปะ)ทะมิตรได้
    โปรดหยุดทำลายประเทศ ชาติไทยได้แล้ว ขอร้อง

    ตอบลบ

คลังบทความของบล็อก